[Αύγουστος Φρειδερίκος Ζήγκερτ (August Friedrich Siegert)]
η μικρή... μάλλον ο μικρός γιατί έχει ένα μικρό άλογο για παιγνίδι, μπρος αριστερά, κοιτάει προσεκτικά έναν πίνακα
ίσως είναι ο γυιος του ζωγράφου, o oποίος ζωγραφίζει στο φόντο αριστερά...
ο μικρός φοράει την ποδιά του, για να μην λερώνεται, έχει σκύψει λίγο για να προσέξει αυτόν τον πίνακα με τους πολλούς ανθρώπους... (ίσως είναι σκηνή μάχης... )
ο πίνακας είναι κάτω, στο έδαφος και αυτό δίνει την ευκαιρία στον μικρό να μπορεί να τον παρατηρήσει από κοντά...
αριστερά, στα πόδια του ζωγράφου, κουρνιάζει κι ένα σκυλί... ένα ζωντανό ζώο, στο φόντο, σε αντίθεση με ένα ζώο- παιγνίδι, εμπρός αριστερά (άλογο)
όλοι γνωρίζουμε για την καταστροφή της Χίου... το '21 απ' τους Τούρκους... και λέγαμε, φθάνει πια... με τις καταστροφές...
να τώρα... που η ιστορία επαναλαμβάνεται... η 2η καταστροφή της Χίου...
για να μην νομίσουμε ότι οι παροιμίες... όπως το "η ιστορία επαναλαμβάνεται..."
δεν ισχύουν...
με τα χέρια μας... βγάζουμε τα μάτια μας...
κρίμα... κρίμα...
έτος 2025...
πληροφορίες απ' το βίντεο:
Συγκλονιστικές εικόνες καταστροφής από τη μεγάλη πυρκαγιά που έπληξε τη Χίο, αποτυπώνονται σε αυτό το ντοκουμέντο-βίντεο. Οι φλόγες σάρωσαν εκτεταμένες περιαστικές δασικές εκτάσεις στον Βροντάδο, στην περιοχή Κλειδού, στα Β’ και Γ’ τμήματα του Περιφερειακού Χίου, στο ιστορικό Λωβοκομείο, στον Άγιο Δημήτριο Τσαγκαράδων, στην Ψαρόπετρα και στις Καρυές. Το βίντεο προσφέρει μια οδυνηρή αποτύπωση του τοπίου που άφησε πίσω της η πύρινη λαίλαπα: ένα μαύρο, αποκαρδιωτικό τοπίο, όπου το πράσινο έχει σχεδόν εξαφανιστεί και λίγα μόνο δέντρα διασώθηκαν.
Η φωτιά αποτέλεσε μια από τις χειρότερες περιβαλλοντικές κρίσεις στο νησί, καταστρέφοντας δάση και οικοσυστήματα.
Μέσα από εναέριες και επίγειες λήψεις, παρουσιάζεται η κλίμακα της οικολογικής καταστροφής, η ανάγκη για αντιπυρική θωράκιση, καθώς και ο αντίκτυπος στην τοπική κοινωνία και το περιβάλλον.
....
(Την ιστορία την άκουσα στο γιουτιουμπ, σε κάποια συνέντευξη του Κώστα Γεωργουσόπουλου... ήταν... μία έκπληξη... Ιδού... )
Ο Πρίαμος παρακαλεί τον Αχιλλέα...
............
Ο Έκτωρας είχε σκοτωθεί απ' τον Αχιλλέα.
Το πτώμα του είχε ατιμαστεί από τον
και ο Πρίαμος, ο πατέρας του Έκτωρα, πήγε στο στρατόπεδο των Αχαιών, να πάρει το παιδί του.)
Ο Δίας έκανε το χατήρι στον Πρίαμο, να κοιμήσει όλες τις φρουρές, για να πάει να πάρει το πτώμα του παιδιού του από τον Αχιλλέα. Έτσι, ανενόχλητος, μπήκε στην σκηνή του Αχιλλέα όπου ήταν ο Έκτωρας.
Ο Αχιλλέας, βλέποντας την μορφή του Πριάμου, που στεκότανε κόντρα στον ήλιο, νόμισε ότι ήταν ο δικός του πατέρας, και πήγε να τον αγκαλιάσει.
Κατάλαβε το λάθος του και οπισθοχώρησε.
"Ήρθα να πάρω τον γυιo μου", είπε ο Πριάμος.
Ο Αχιλλέας έδωσε διαταγή να πλύνουν, να περιποιηθούν, και να στολίσουν το πτώμα του Έκτωρα για να το πάρει ο πατέρας του.
Είπε στον Πρίαμο: "Κάθησε, να φάμε".
Μέχρι να ετοιμαστεί η σωρός του Έκτωρα, καθησανε να φάνε μαζύ, οι δυο εχθροί
I may not have mansion, I haven't any land Not even a paper dollar to crinkle in my hands But I can show you morning on a thousand hills And kiss you and give you seven daffodils
I do not have a fortune to buy you pretty things But I can weave you moonbeams for necklaces and rings And I can show you morning on a thousand hills And kiss you and give you seven daffodils
Oh, seven golden daffodils all shining in the sun To light our way to evening when our day is done And I will give music and a crust of bread And a pillow of piny boughs to rest your head A pillow of piny boughs to rest your head
.......................
Μπορεί να μην έχω έπαυλη, να μην έχω γη I may not have mansion, I haven't any land
Ούτε ένα χάρτινο δολάριο να τσακίσω στα χέρια μου Not even a paper dollar to crinkle in my hands
Αλλά μπορώ να σου δείξω το πρωινό σε χίλιους λόφους But I can show you morning on a thousand hills
Και να σε φιλήσω και να σου δώσω εφτά νάρκισσους And kiss you and give you seven daffodils
Δεν έχω μια περιουσία για να σου αγοράσω όμορφα πράγματα I do not have a fortune to buy you pretty things
Αλλά μπορώ να σου υφάνω φεγγαριού ακτίνες για κολιέδες και δαχτυλίδια But I can weave you moonbeams for necklaces and rings
Και μπορώ να σου δείξω το πρωινό σε χίλιους λόφους But I can show you morning on a thousand hills
Και να σε φιλήσω και να σου δώσω εφτά νάρκισσους And kiss you and give you seven daffodils
Ω, επτά χρυσοί νάρκισσοι που λάμπουν όλοι στον ήλιο Oh, seven golden daffodils all shining in the sun
Για να φωτίσουμε το δρόμο μας προς το βράδυ, όταν τελειώσει η μέρα μας To light our way to evening when our day is done
Και θα δώσω μουσική και μια κόρα ψωμί And I will give music and a crust of bread
Και ένα μαξιλάρι από κλαδιά πεύκου για να ξεκουράζεις το κεφάλι σου And a pillow of piny boughs to rest your head
Και ένα μαξιλάρι από κλαδιά πεύκου για να ξεκουράζεις το κεφάλι σου And a pillow of piny boughs to rest your head
,,,,,,,,,,
για άλλη μια φορά, ένα ωραίο τραγούδι στου 1966, μάς δείχνει τον δρόμο για όμορφη ποίηση... και... ομορφιά λόγου...