«Τραβώ για τον σιδηροδρομικό σταθμό Λαρίσης, δεν μπορώ να κρύψω τη συγκίνηση που με κυριεύει, κάθε φορά που θυμάμαι τις τελευταίες ώρες πού πέρασα σπίτι μου, ανάμεσα στα φιλιά και τους λυγμούς της αγαπημένης μου μητέρας… Μόλις ήρθε το τραίνο από τον Πειραιά χιλιάδες κόσμος όρμησε να το κυριέψει. Οι λιγότεροι μπαίνανε από τις πόρτες των βαγονιών. Οι περισσότεροι από τα παράθυρα, τη σκεπή, κι' από άλλα απίθανα μέρη. Δεν ξέρω πώς τινάχτηκα σ’ ένα κάθισμα, πάντως το γεγονός είναι πώς βρίσκομαι σ’ ένα βαγόνι δεύτερης θέσης στρυμωγμένος ανάμεσα σε οχτώ άλλους αξιωματικούς. Το τραίνο ξεκίνησε. Για πολλή ώρα κανείς μας δε μιλά, ο καθένας σκέφτεται τον κόσμο που άφησε πίσω του, το άγνωστο που πηγαίνει να συναντήσει».
Ν. Καραντώνης, Πόλεμος. Το ημερολόγιο ενός ανθυπολοχαγού (28 Οκτωβρίου ’40 - 26 Απριλίου ’41), «ΙΚΑΡΟΣ», 1945.
........................
Χρόνια πολλά, Ελλάδα! Ζήτω το Έθνος!
ΠΗΓΗ: https://www.facebook.com/nhmuseum.gr/posts/pfbid02kcLAXHEQZFmcnEqdJYZ9CaJjFFggBnA4Wb4rrDWKtv15HgPaBKEtUSHfb4sXAcuMl
Lamprini T.
.jpg)
